اینترنت همه چیز IOE

اینترنت همه چیز (Internet of Everything) یک اکوسیستم End to End است. یعنی تنها گیرنده و فرستنده می توانند اطلاعات را رمز گشایی کنند و هیچ کس حتی Server هم نمی تواند به اطلاعات دسترسی پیدا کند. تمرکز اصلی IOE بر ارتباط بهینه بین ماشین ها (Devices)، شناخت آن ها از هم و همچنین ارتباط با انسان ها است.

 سلام حالتون چطوره؟ در ادامه پست IOT، امروز قراره باهم IOE یا اینترنت همه چیز رو بررسی کنیم و همچنین در مورد تفاوتش با IOT بیشتر بدونیم. پس با ما همراه باشید.

مفهوم اینترنت اشیا یا IOT بیشتر به ارتباط بین ماشین ها (M2M) اشاره دارد اما IOE در علاوه بر ارتباط بین ماشین ها به ارتباط بین دستگاه ها با افراد هم اشاره دارد. شرکت Cisco یکی از شرکت هایی است که به شکل اختصاصی روی IOE کار می کند. تمرکز اصلی IOE بر ارتباط بهینه بین ماشین ها (Devices)، شناخت آن ها از هم و همچنین ارتباط با انسان ها است. در چنین حالتی هزاران هزار دستگاه در شبکه قرار دارند که می توانند با پروتکل TCP/IP به یکدیگر متصل شوند و محیط را بررسی کرده و اطلاعات را ذخیره و پردازش کنند. لازم به ذکر است که در IOE حتی افراد هم، به Node های ارتباطی تبدیل می شوند.

 

 

اینترنت همه چیز (Internet of Everything) یک اکوسیستم End to End است. روش End to End یا همان E2E یک روش رمز گذاری برای ارتباطات است. یعنی تنها گیرنده و فرستنده می توانند اطلاعات را رمز گشایی کنند و هیچ کس حتی Server هم نمی تواند به اطلاعات دسترسی پیدا کند. از این مدل رمز گذاری (Encryption) در پیام رسان هایی مانند واتس‌اپ (WhatsApp) نیز استفاده می شود. از مزایا این روش رمز گذاری می توان به امنیت اطلاعات و در دسترس بودن آن اشاره کرد.

 اینترنت همه چیز یا IOE به مرور کل مباحث اینترنت را پوشش داده و اکنون شامل دسته بندی هایی از جمله اینترنت انسان ها (Internet of Humans)، فناوری ارتباط (Communication Technologies)، اینترنت دیجیتال (Internet of Digital)، اینترنت اشیا صنعتی (Industrial Internet of Things) و اینترنت اشیا (Internet Of Things) است.

از تفاوت های برجسته اینترنت اشیا و اینترنت همه چیز (IOT vs IOE) این است که IOT بیشتر روی اشیا فیزیکی تمرکز دارد اما IOE شامل چهار مولفه کلیدی داده، افراد، فرایند ها و اشیا است.

 

طبق گفته های شرکت Cisco تا سال های آینده، بیش از 100 میلیارد دستگاه به اینترنت متصل خواهند شد و اطلاعات زیادی را منتشر می کنند که هم ذخیره سازی و هم پردازش آن ها کار بسیار پیچیده ای است. Cloud Computing، Fog Computing و Edge Computing برای ذخیره سازی و پردازش نقش مهمی دارند. پردازشگر هایی که در سطح IOE و IOT کار می کنند بیشتر به صورت Deep Learning کار می کنند یعنی داده ها را گرفته، پردازش کرده و طبق آن ها یک الگو (Pattern) بدست می آورند. این کار را هر دفعه که اطلاعات جدیدی آمد تکرار می کنند و هر بار الگو خود را بهبود می دهند. در پست های آینده حتما به بررسی Deep Learning و Machine Learning خواهیم پرداخت.

  

 

از آنجایی که بیش از 50 درصد جمعیت کره زمین در شهر ها زندگی می کنند و روز به روز به این جمعیت افزوده می شود، نیاز به این اینکه بسیاری از کار ها خودکار شود و یا به عبارتی به سمت شهر هوشمند پیش برویم، بیشتر حس می شود. از ساده ترین مثال های شهر هوشمند می توان به کنترل ترافیک شهری اشاره کرد. فرض کنید چراغ های راهنمایی رانندگی هوشمند شده و طبق بار ترافیکی که در هر سمت وجود دارد، زمان قرمز بودن چراغ ها مشخص شود. با این کار بسیاری از ترافیک ها رفع می شود. نمونه دیگر شهر هوشمند سیستم یافتن جای پارک است. زمانی که هم خودرو ها و هم زیر ساخت شهری هوشمند باشد به سادگی می توان جای پارک پیدا کرد و در زمان صرفه جویی می شود. نمونه های بسیاری وجود دارد که می توان برای شهر هوشمند مثال زد که زندگی انسان ها را ساده تر می کنند، در بلاگ های آتی حتما به آن ها خواهیم پرداخت.

 

زبان های برنامه نویسی جاوا (JavaC، C++، پایتون (Python)، جاوااسکریپت (JavaScript)، اسمبلی (AssemblyGo و سوئیفیت (Swift) از جمله زبان های برنامه نویسی هستند که می توانند در نوشتن برنامه های مربوط به IOE به ما کمک کنند.

 

ما در این پست و پست قبلی IOE و IOT را بررسی کردیم و مزایا و معایب آن ها را گفتیم. به صورت کلی تکنولوژی به سرعت در حال پیشرفت است و بیشتر برای ساده سازی زندگی بشر است. پس چه بهتر که ما هم با آن همراه شویم و با هم یک درصد بیشتر بدانیم.

امیدوارم از این پست اطلاعات مفیدی دریافت کرده باشید. منتظر نظرات ارزشمند شما هستیم. حتما در نظرات بنویسید چه تکنولوژی دیگری را دوست دارید، که با هم بررسی کنیم.

نظرات ارزشمند خود را با ما به اشتراک بگذارید

نظرات :
هنوز نظری ثبت نشده است.