اینترنت اشیا IOT

امروزه هر شی فیزیکی که قابلیت اتصال به اینترنت را داشته باشد و بتواند بدون دخالت انسان به مبادله اطلاعات بپردازد، می تواند جزو اینترنت اشیا (IOT) باشد.

سلام حالتون چطوره؟ حتما بار ها اسم اینترنت اشیا یا IOT به گوشتون خورده. من فاطمه تابع، امروز می خوام با نگاهی ساده اینترنت اشیا یا IOT رو بررسی کنم. با من همراه باشید تا با هم یک درصد بیشتر بدونیم.

 

همه چیز از جایی شروع شد که در سال 1990، جان رومکی یک توستر را با استفاده از پروتکل TCP/IP به اینترنت متصل کرد. یک سال بعد در دانشگاه کمبریج (University of Cambridge)، اولین نمونه دوربین نظارت بر قهوه جوش معرفی شد. این دوربین با استفاده از برنامه نویسی، عکس های گرفته شده را به کامپیوتر های محلی (Local) ارسال می کرد.

در سال 1999 مفهوم اینترنت اشیا توسط کوین اشتون (Kevin Ashton) که از بنیانگذاران مرکز Auto-ID در دانشگاه MIT بود، معرفی شد. وی نخستین فردی بود که از IOT برای توصیف اتصال اشیا فیزیکی به اینترنت از طریق سنسورها (Sensors) استفاده کرد. با گذشت زمان واژه اینترنت اشیا از همه جا مخصوصا رسانه ها شنیده می شد. تا جایی که در سال 2008، در سوییس اولین کنفرانس بین المللی درمورد IOT برگزار شد.

 

در سراسر دنیا هر شیء به شرطی که به اینترنت متصل باشد، از یک قرص کوچک گرفته تا یک هواپیما بزرگ، می تواند جرئی از IOT باشد. با نصب سنسور بر روی اشیا و متصل کردن آن ها به اینترنت، اشیا هوشمند می شوند و انسان می تواند چه از راه دور و چه نزدیک، با آن ها تعامل داشته باشد. امروزه اینترنت اشیا در تمام حیطه ها نفوذ کرده، از کشاورزی و صنایع گرفته تا دارو و درمان.

 

معمولا IOT برای اشیائی در نظر گرفته می شود که قبلا امکان اتصال آن به شبکه اینترنت وجود نداشته و حالا با پیشرفت تکنولوژی، بدون دخالت انسان در حال تبادل اطلاعات هستند مثل خانه هوشمند یا اتومبیل ها. عبارت IOT برای کامپیوتر یا تلفن همراه هوشمند استفاده نمی شود چون از قبل امکان اتصال آن ها به اینترنت، وجود داشته است. 

اینترنت اشیا (Internet Of Things) مزایای زیادی دارد. به طور مثال فرض کنید لپ تاپ یا کامپیوتر شما به اینترنت دسترسی ندارد. قاعدتا اکنون در ذهن شما این سوال پیش می آید که "چه فایده؟". از ساده ترین کار های روزمره ما، مثل گوش کردن موسیقی و ارتباط با افراد گرفته تا کار های پیچیده مثل پروژه های کاری معماری، برنامه نویسی، گرافیکی و... نیاز به اینترنت دارد و بدون وجود آن انجام این امور اصلا ممکن نیست. 

امروزه هر شی فیزیکی که قابلیت اتصال به اینترنت را داشته باشد و بتواند بدون دخالت انسان به مبادله اطلاعات بپردازد، می تواند جزو اینترنت اشیا باشد. این شی می تواند یک حسگر حرکتی در لامپ های معابر یا ماهواره های بدون سرنشین که در مدار زمین می چرخند، باشد. 

با این وجود، خطرات زیادی دستگاه های هوشمند متصل به اینترنت را تهدید می کند. به طور مثال فرض کنید هزاران دستگاه ماشین لباسشویی هوشمند هک شده و همه با هم در یک منطقه روشن شوند، در این مورد خطر قطع برق فقط یکی از عواقب ممکن است. 

هر وسیله متصل به اینترنت در معرض حمله سایبری است و اولویت شرکت های تولید کننده، در ابتدا امنیت این وسایل است. همچنین خطر دیگر IOT حفظ حریم شخصی است. با هوشمند شدن زندگی انسان ها و استفاده روز افزون از گجت های متفاوت، تمام اطلاعات، عادات و رفتار های ما ذخیره می شوند و در دست شرکت های سازنده قرار دارند و آن ها می توانند از این اطلاعات به هر روشی استفاده کنند. 

امروزه مفاهیم زیادی به اینترنت اشیا اضافه شده و گاهی IOT را به جای اینترنت همه چیز یا  IOE (Internet Of Everything) استفاده می کنند. با ما همراه باشید تا در ادامه، مفاهیم دیگری از جمله IOE رو بررسی کنیم.

 

نظرات ارزشمند خود را با ما به اشتراک بگذارید

نظرات :
هنوز نظری ثبت نشده است.