aaa

داینامیک رنج نسبت بین قوی ترین و ضعیف ترین سیگنال است که در یک زمینه مشخص اندازه گیری می شود. به عنوان مثال، داینامیک رنج یک سنسور دوربین، نسبت بین روشن ترین و تاریک ترین سیگنالی است که می توان در یک تصویر گرفت. مانند بسیاری از چیزهای دیگر در عکاسی، داینامیک رنج اغلب در استاپ اندازه گیری می شود، با یک استاپ روشن تر به معنای دو برابر نور بیشتر است.

اگرچه داینامیک رنج را می توان در هر زمینه ای که سیگنالی برای اندازه گیری وجود دارد استفاده کرد - مانند صدا - من در مورد داینامیک رنج در عکاسی صحبت خواهم کرد

داینامیک رنج صحنه

داینامیک رنج یک صحنه، نسبت بین روشن ترین و کم نورترین بخش یک صحنه است. البته استفاده از اصطلاح «صحنه» کمی مبهم است. یکی از راه‌های تعریف دقیق‌تر این است که بگوییم داینامیک رنج یک صحنه، محدوده دینامیکی صحنه است که از طریق یک سیستم نوری بر روی یک سطح پخش می‌شود. به تصویری که روی یک حسگر نمایش داده می شود فکر کنید، نه آنچه که توسط خود سنسور ضبط شده است.

داینامیک رنج یک صحنه ممکن است هر مقداری باشد، و حتی می تواند بزرگتر از محدوده دینامیکی دستگاهی باشد که می خواهید صحنه را با آن ضبط کنید.

داینامیک رنج چشمان ما

داینامیک رنج چشم انسان کمی پیچیده تر است. برخلاف دوربین، چشم به سادگی از تصویری که روی شبکیه پخش می‌شود عکس نمی‌گیرد و آن را برای مشاهده در مغز ذخیره نمی‌کند. در عوض، مغز همچنین پردازش های پیچیده و قدرتمندی را انجام می دهد که به آنچه ما آگاهانه درک می کنیم، ختم می شود. در واقع، مغز به طور مداوم سیگنال های چشم را می خواند و این اطلاعات را در یک کل منسجم واحد ادغام می کند.

با نگاه کردن به مناطق مختلف یک صحنه، می توانید داینامیک رنج نسبتاً بزرگی را درک کنید. با گذشت زمان، چشم انسان در واقع می تواند با سطوح مختلف روشنایی در محدوده حدود 46.5 استاپ سازگار شود. با این حال، بخشی از این محدوده شامل صحنه‌های تاریک است که فقط توسط سلول های گیرنده نور که به رنگ حساس نیستند قابل تشخیص هستند.

داینامیک رنج دوربین ها

در نهایت، به مهمترین چیز در زندگی می رسیم: داینامیک رنج سنسور دوربین شما. این نسبت بین حداکثر سیگنالی است که می تواند توسط سنسور گرفته شود و حداقل نویز سنسور. حداقل نویز اساساً نقطه‌ای است که در آن قسمتی از تصویر از تصویری که اصلاً نوری به سنسور برخورد نمی‌کند، غیرقابل تشخیص است.

گاهی اوقات افراد از معیارهای متفاوتی از داینامیک رنج استفاده می‌کنند، زیرا قسمت‌های تاریک تصویر همچنان می‌توانند بالاتر از این حداقل نویز باشند در حالی که هنوز از نظر عکاسی تقریباً بی‌فایده هستند. با این حال، این نکات جزئی خارج از حوصله این مقاله است.

DXOMark یک وب سایت است که اندازه گیری دامنه دینامیکی دوربین ها را منتشر می کند. به عنوان مثال، در اینجا چند اندازه گیری در ISO پایه هر دوربین وجود دارد:

داینامیک رنج دوربین شما به تنظیمات ISO بستگی دارد. به عنوان مثال، Sony A7IV همانطور که توسط DXOMark اندازه‌گیری می‌شود دارای محدوده دینامیکی 14.7 استاپ در ISO پایه است اما   در ISO 6400 برابر است با 10.2استاپ. به طور معمول، بالاترین داینامیک رنج در ISO پایه به دست می‌آید.

همچنین می بینیم که داینامیک رنج با اندازه سنسور افزایش می یابد. بنابراین، داینامیک رنج یک تصویر با دوربینی با سنسور بزرگتر بیشترخواهد بود،  یکی از دلایل که بسیاری دوربین های فول فریم اغلب برای مناظر ترجیح داده  داینامیک رنج بالای انها می باشد.

به نظر من، قطعاً این اعداد به اندازه گذشته مفید نیستند. به عنوان مثال، زمانی بین کانن و نیکون از نظر دامنه دینامیکی تفاوت زیادی وجود داشت. نیکون D610 و Canon 5D Mark III را در نظر بگیرید که هر دو تقریباً همزمان عرضه شدند. D610 دارای داینامیک رنج 14.4 در ISO پایه طبق DXOMark است، در حالی که 5D Mark III دارای محدوده دینامیکی 11.7 است. این تفاوت 2.7 استاپ در واقع می تواند در مقایسه های دنیای واقعی قابل توجه باشد، اگرچه البته می توان تصاویر عالی را با هر دو دوربین ایجاد کرد.

این روزها، هر دوربین فول فریم 14 استاپ به شما می دهد. علاوه بر این، بسیاری از عوامل دیگر بر کیفیت تصویر تأثیر می‌گذارند که نباید بر داینامیک رنج سنسور بیش از حد تأکید کرد.

نتیجه

داینامیک رنج چیزی مرموز نیست. این به سادگی به شما می گوید که چقدر تفاوت بین روشن ترین و تاریک ترین سیگنال ها، چه در یک صحنه و چه توسط حسگر قابل درک است. در برخی از انواع عکاسی مانند عکاسی منظره، داینامیک رنج صحنه ها اغلب زیاد است، و بنابراین مهم است که تا حد امکان آن را در تصویر نهایی خود جای دهید. خوشبختانه دوربین های مدرن آنقدر خوب هستند که حتی در شرایط چالش برانگیز نیز باید بتوانید تصاویر عالی بگیرید.